Prawo regulujące zapłodnienie in vitro nie jest w Europie jednolite. W dwudziestu siedmiu państwach europejskich i pozaeuropejskich, poza Maltą, metoda in vitro jest dozwolona. Ustwodawstwo Finlandii, jak w wielu innych krajach europejskich, reguluje kwestie dotyczące tej kwestii. Przyjrzyjmy się im bliżej.
Finlandia jest jednym z czterech krajów, w których ogranicza się ilość tworzonych embrionów z przyczyn medycznych.
Genetyczna ingerencja w embriony jest niedopuszczalna w większości krajów. Legalna jest tylko w pięciu krajach, w tym w Finlandii, pod warunkiem nieużycia danego embrionu do zapłodnienia in vitro.
W Finlandii godność ludzka embrionu ludzkiego jest chroniona przez konstytucję. Embrion ludzki podlega także ochronie na mocy ustawy o wspomaganiu leczenia niepłodności z 2006 roku oraz na mocy ustawy o badaniach medycznych.
Większość omawianych państw posiada prawne unormowania dotyczące postępowania z zapasowymi, nieimplantowanymi embrionami, które są zamrażane. W większości krajów wyznaczono czas zamrożenia i przechowywania embrionów. W Finlandii ten okres to 10 lat.
W Finlandii państwo pokrywa część kosztów zapłodnienia in vitro. Przy czym dopuszczalność zapłodnienia in vitro zależy od wieku kobiety.
Problem pokrycia opłat za przechowywanie embrionów nie wszędzie jest prawnie uregulowany, a w państwach, w których jest to zdefiniowane, przyjmowane są rozmaite rozwiązania. W Finlandii koszt przechowywania embrionów ponosi w stu procentach pacjent.
W Finlandii brak jest ograniczenia dopuszczalności stosowania zapłodnienia metodą in vitro do par heteroseksualnych.
Na podstawie "Metoda in vitro w ustawodawstwie krajów Europy i pozaeuropejskich" Krzysztof Tomasik