Finlandia o powierzchnii 338 tys km² jest siódmym co do wielkości krajem Europy (za Rosją, Ukrainą, Francją, Hiszpanią, Szwecją i Niemcami). Najbardziej na południe wysuniety punkt, miasto Hanko, leży na tej samej szerokości geograficznej co Oslo, Anchorage na Alasce i południowy kraniec Grenlandii. Większość powierzchni kraju stanowią niziny z młodą rzeźbą polodowcową. Naturalne zachodnie i południowe granice Finlandii wyznaczają Zatoka Botnicka i Zatoka Fińska, pomiędzy którymi rozciąga się poprzecinane ciągami wzniesień morenowych Pojezierze Fińskie złożone z 60 tys. jezior. Jeziora zajmują 18,8 tys km², bardzo liczne są bagna i torfowiska. Wody wraz z bagnami i moczarami pokrywaja ok. 10% Finlandii. W środkowej części kraju ukształtowanie terenu ma cechy południowych pojezierzy i leżących na północ wyżyn.
Na północ od Koła Podbiegunowego rozciąga się Laponia Fińska, która stanowi przedgórze Gór Skandynawskich. Linia wybrzeża szkierowego, jest silnie rozwinięta, z dużą ilością małych wysepek, wysp, zatok, przylądków, cieśnin oraz wielkich archipelagów. Kształt Finlandii porownuje się do kobiety ze wzniesioną prawą ręką (lewe ramię zostało utracone na rzecz ZSRR po II wojnie światowej.
Powierzchnia:
Długość granicy lądowej:
Całkowita długość wybrzeża to 1250 km
Najwyższy punkt: Haltiatunturi - 1328 m n.p.m.
Najniższy punkt: Morze Bałtyckie - 0 m n.p.m.
Najdłuższa rzeka: Kemijoki - 550 km
Największe jezioro: Saimaa - 1377 km²
Powierzchnia lasów: 69%
Największe miasta (2009):
W całym kraju występuje 187.888 jezior. 10 największych jezior Finlandii (powierzchnia w km²):
Harding P., Brewer J. – Przewodnik Pascala. Finlandia, Wyd. Pascal, Bielsko-Biała 2004.
pl.wikipedia.org/wiki/Finlandia
www.masala.fi
www.fotopankki.fi
www.espoonpursiseura.fi